เพลงกล่อมพญา เถา

เพลงกล่อมพญา อัตรา ๒ ชั้น ของเก่า ประเภทหน้าทับสองไม้ มี ๒ ท่อน ท่อนละ ๔ จังหวะ นายมนตรี ตราโมท ได้เคยแต่งทำนองชั้นเดียวไว้สำหรับการแสดงละคร ต่อมา พ.ศ.๒๕๑๕ เรือเอก แสวง วิเศษสุด ได้แต่งขยายขึ้นเป็นอัตรา ๓ ชั้น และตัดลงเป็นชั้นเดียว ครบเป็นเพลงเถา บทร้องเดิม เรือเอก แสวง วิเศษสุด ใช้บทพระราชนิพันธ์เรื่องอิเหนา
ในปี พ.ศ.๒๕๑๘ ครูเฉลิม บัวทั่ง ได้แต่งทางเปลี่ยนเที่ยวกลับขึ้นใหม่ทั้งเถา และนำออกรายการโทรทัศน์ ในรายการสังคีตภิรมย์ของธนาคารกรุงเทพ และให้นางบุญชู ทองเชื้อ ขับร้องเป็นเพลงกล่อมปิดท้ายรายการภาคดึก นายพูนพิศ อมาตยกุล เป็นผู้แต่งบทร้อง

บทร้องเพลงกล่อมพญา เถา
บทร้องที่ ๑

๓ ชั้น เจ้าสายสุดที่รักพี่ แม้นได้เหมือนฉะนี้นะน้องเอํย
จะถนอมเนื้อนวลไว้ชวนเชย ไม่มีเลยที่จะร้างแรมรัก
๒ ชั้น ของพี่มีแล้วมาหายไป เจ็บใจพี่เพียงอกหัก
มาพบโฉมฉายละม้ายนัก พี่รักเจ้าดังดวงตา
ชั้นเดียว เมื่อนั้น อุณากรรณกะหมันวิยาหยา
ฟังปันหยีขับจับวิญญา คิดถึงเชษฐายิ่งอาลัย

บทละครเรื่องอิเหนา
พระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ ๒

บทร้องที่ ๒
๓ ชั้น ชื่นชีวิตพิศวาส เชิญไสยาสน์อิงเขนยที่เคยหนุน
จะแนบข้างเคียงหมอนอ่อนละมุน เอื้ออุ่นเคล้าคลอพะนอนอน
๒ ชั้น จะกล่อมจอมใจให้สุขสม รื่นรมย์ด้วยสำเนียงเสียงออดอ้อน
หลับเสียเถิดพี่ยาอย่าอาวรณ์ จนกว่าพี่จะหลับไปกับทรวง

นายพูนพิศ อมาตยกุล แต่ง