เพลงกัมพุช เถา

เพลงอัตรา ๒ ชั้นสำเนียงเขมรเพลงหนึ่ง ไม่ทราบชื่อ มีลีลาน่าฟัง นายถวิล ทองโปร่ง หัวหน้าวงดนตรีไทยและวงดนตรีสากลของโรงงานสุราบางยี่ขัน จึงให้ครูเขียน ศุขสายชล นำมาแต่งขยายเป็นอัตรา ๓ ชั้น และตัดลงเป็นชั้นเดียว ครบเป็นเพลงเถา เมื่อวันที่ ๒๓ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๐๑ ให้ชื่อว่า “เพลงกัมพุช เถา”

บทร้องเพลงกัมพุช เถา

๓ ชั้น บัดนั้น ทหารขอมสั่นหัวแล้วแสร้งว่า
ตัวเราก็มีเมตตา ทั้งวาจาท่านตอบก็ชอบกล
จะกดขี่ข่มเหงคะเนงร้าย เครื่องทำลายภักดีไม่มีผล
พวกท่านก็คนเราก็คน เมื่อยามจนก็ต้องคิดจิตปราณี
๒ ชั้น แต่อัตราวารีที่ส่งเต็ม ยี่สิบเล่มเกวียนใหญ่จึงได้ที่
ตัวเราเข้ามาในคราวนี้ เกวียนมีมาสิบเล่มด้วยกัน
ไฉนจะสามารถบรรทุกหมด ตามกำหนดอัตราที่เคยนั่น
ใจเราสงสารพวกท่านครัน แต่สุดที่จะผันจะผ่อนตาม

บทละครรำเรื่องพระร่วง
หรือกลอนบทละครเรื่องขอมดำดิน
พระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ ๖

ชั้นเดียว พระร่วงคิดดูก็เห็นท่า จะเอาเปรียบเสนาผู้นี้ได้
ถ้าสำเร็จเสร็จสมดังใจ เขาไซร้จะต้องยอมตาม

สันนิษฐานว่า
ครูเขียน สุขสายชล แต่ง